Avondeten op zeilkamp in Friesland

Wat gaan we vanavond eten? Is een vraag die vooral op zondagmiddag wordt gesteld. Het zeilkamp is net begonnen en vaak zijn we op de terugtocht naar de boerderij als de vraag gesteld wordt.

Het is gezellig geweest aan boord. We weten nu ook een beetje hoe het gaat. Waar we kunnen zitten, waar we onze spulletjes kunnen opbergen. Er zijn een paar benamingen geoefend en iedereen heeft aan het helmhout gezeten. En gemerkt dat alles dan net lijkt of het tegenovergesteld gaat. Je doet het helmhout naar bakboord en de boot gaat naar stuurboord! Op het moment dat je het echt niet meer snapt zegt Jelle dat je aan een banaan moet denken. Snap ik er helemaal niks meer van.

Hoezo een banaan? Het helmhout is het begin van de banaan. En volg je de kromming van die banaan dan merk je vanzelf waar de boot heengaat. Oh zo….

En nu terug in de sloot vlakbij de boerderij die vraag over het avondeten.

In het aller begin zei ik nog wel eens dat dat een verrassing is. Zou dat komen omdat mijn moeder dat vaak antwoordde? Zou kunnen ik weet het niet maar het is best wel flauw. Ook omdat het geen patat met ijs is. Dus al tientallen jaren vertel ik het gewoon. En niet alleen het warm eten van de zondag maar voor de hele week ook het verrassingsmenu op vrijdag.

We beginnen met een echte Hollandse maaltijd. Aardappelen met sperziebonen en een gehaktbal of vegetarische burger dan gaan we maandag naar Italië want ja ze zijn niet voor niks Europees kampioen. Spaghetti met bolognese saus en geraspte kaas op dinsdag gaan we naar Mexico voor de Mexicaanse gehaktschotel woensdag weer even terug naar Nederland voor de aardappelen met een frisse salade en een saucijs of vegetarische schnitzel op woensdag om donderdag naar China te gaan voor de nasi met pindasaus augurkjes, kroepoek en gebakken uitjes. En vrijdag inderdaad dan is er patat en barbecue en ijs. Ook dat hoort bij zeilkamp.

Als je het weekmenu zo vertelt zijn er altijd opmerkingen van oh lekker of oe dat lust ik niet. En wordt er thuis vaak opgelet of je je bord leeg eet. Op zeilkamp in Friesland is alles wat vrijer.

De instructeurs eten bij elkaar en de kinderen eten ook met elkaar en mogen zelf kiezen waar ze gaan zitten. Uit onze ooghoeken houden we het een beetje in de gaten. Vaak gaat het goed.

Meestal (dagelijks?) komen ze met de vraag heeft u een doekje. Is er ranja gemorst.

Terwijl ik aan het koken ben komt er regelmatig een kind langs. Wat een grote pannen! En daarna met de vraag, wat gaan we vanavond doen? Dat is te lezen in zondagavond.